Yambungan station!

Hallo allemaal!

Eindelijk weer eens een berichtje vanuit Australie! Dinsdag 30 juni zijn we vanuit Sydney vertrokken, eerst met het vliegtuig naar Brisbane en vanuit Brisbane weer verder naar Mount Isa. Erg gaaf, van Brisbane naar Mt Isa vlieg je over een waar niemandsland: weinig huizen/dorpen te zien, alleen maar natuur. Zelfs toen we al aan het landen waren konden we het vliegveld van Mt Isa nog niet zien! Eenmaal geland op Mt Isa konden we zelf de trap van het vliegtuig af lopen, en gingen Heleen en ik op zoek naar de bagage band, of in ieder geval een bordje ervan. Maar helaas, deze was nergens te vinden! Je bleek zelf je bagage van de karretjes waarmee je bagage normaal gesproken van het vliegtuig naar de bagage band gebracht wordt af te moeten halen. Tja, je bent dan ook in the middle of nowhere. In Mt Isa (de stad met de meeste oppervlakte ter wereld, maar wel met weinig inwoners, een mijn-stad) hebben we 1 overnachting gehad. We waren er pas laat dus hebben niet veel van de stad gezien, maar ik kom er samen met Margriet nog langs. Het schijnt leuk te zijn om de mijnen in te gaan, dus dat doen we zeker nog!

De volgende dag, woensdag 1 juli, moesten we al erg vroeg de bus naar Cloncurry hebben, het dichtstbij zijnde plaatsje bij de station (1,5 uur rijden, ong 140 km). De bus vertrok om 6.50, lekker vroeg! Eenmaal in Cloncurry aangekomen werden we al snel opgehaald door Kaylene, van Yambungan station die Heleen al kende van 5 jaar geleden, en Menna (engels, 21 jr en werkt op de station) en Julia (21 jr, duits, WWOOFer). De ontmoeting was wel spannend, je weet toch nooit wat je te wachten staat. Maar Kaylene is een ontzettend aardige, gastvrije vrouw en doordat Heleen haar al kende was het al snel erg gezellig. Wat boodschappen gedaan (karren vol!), oma (mdr van Kaylene) opgezocht in het ziekenhuis die daar lag vanwege longproblemen, en vervolgens met de auto naar de station.

Op de station kennisgemaakt met de rest van de familie: Simon (vader), Helena (11jaar), Ronan (8jaar) en Josh (3jaar). Ook kennisgemaakt met Dan (22, engels, werkt op de station). Erg leuk en spannend! Tja, en hoe zou ik de station omschrijven? De vader van Kaylene (opa) heeft veel land:140.000 acres = ong 60.000 ha. Opa en oma wonen in een huis naast het huis van Kaylene en Simon, op Yambungan. Rosegreen station, ook van opa, ligt verder weg en daar woonden de zus van Kaylene met hara man en twee dochters. Door problemen tussen de familieleden wonen zij hier echter niet meer. Kaylene en Simon bezitten de grond niet maar hebben wel hun eigen vee. Het land is erg mooi: wel heel droog, maar enorm uitgestrekt. Nu is het het droogseizoen, de riviertjes zijn vrijwel allemaal droog. In de zomermaanden regent het erg veel en lopen deze wel onder. Het huis van Kaylene en Simon is 1 grote zooi: overal liggen kleren en andere dingen, elke kamer ligt vol rotzooi zodat je amper kunt zitten. Buiten staan overal oude truck's en ute's, ligt overal gereedschap en andere zooi... Zoveel dat je al niet zou weten waar je zou moeten beginnen met opruimen.. Menna en Julia slapen samen in de quarters waar Heleen en Amelie 5 jaar geleden sliepen. Wij kregen een caravan waar we met z'n tweeën sliepen, de toilet en douche waren in een andere caravan die we deelden met Dan.

De middag dat we aankwamen zijn Heleen en ik meteen gaan paardrijden op Rockstar en Prinsen (het paard dat Heleen 5 jaar geleden verder heeft ingereden en dat naar haar vernoemd is). Heleen had gelukkig al een reputatie opgebouwd waardoor wij in de afgelopen 2,5 week vooral veel op ' lastige' paarden hebben mogen rijden ;-)

De afgelopen 2,5 week waren echt geweldig! Hard werken, veel paardrijden en veel geleerd/gezien. Iedere ochtend stonden we rond 6 uur op, om 6.30 uur ontbijten en daarna aan de slag. Rond 10.00 uur was er 'smoko', rond 13.00 uur lunch en rond 16.00 uur nog een keer 'smoko'. 's Avonds (meestal pas laat) was er dan ' tea'. Tja, die rare Australiërs. Dat ze thee tijd 'smoko'  noemen begrijp ik nog wel, maar dat het avondeten 'tea' heet?? Om een uurtje of 9 waren we dan allemaal heel moe en gingen meestal slapen. Veel anders was er daar toch niet te doen en na een hele dag werken en buiten zijn ben je wel aan slapen toe!

In de afgelopen 2,5 week zijn Heleen en ik meestal 's ochtends begonnen met een heerlijke buitenrit om de jonge paarden (Gemma en Buttons) te rijden, heerlijk in de paddocks. Echt super mooi! Vaak zagen we kangeroes en allerlei mooie gekleurde vogels. De laatste paar dagen namen we ook Prinsen en Goat mee (Goat was een beetje een probleempaard (what's in a name??;-)), aan ons was gevraagd of we haar wilden rijden). Na de Smoko waren we vaak bezig met Saphire, een merrie van ong 2 jaar oud die nog ingereden moest worden. Ook 's middags gingen we dan vaak nog rijden. We hebben een aantal Musterings gedaan (veedrijven te paard) wat ontzettend gaaf was, radio mee, koeien en stieren (die zijn groot!!!!) bijelkaar drijven en dan meenemen naar de station. Daar hebben we ook meegeholpen met het draften (sorteren van de koeien), het brandmerken, oormerken, inenten en 'dehorning' (hoorns eraf knippen, en in Australië mag dat allemaal zonder verdoving..!). En natuurlijk ook het castreren. Met het opdrijven van de koeien moest je goed uitkijken, er zaten altijd wel een paar 'mad-cows'  bij die op je af kwamen en je wilden rammen, dan moest je snel de hekken in springen!! We hebben ook een aantal keer Helena en Ronan paardrijles gegeven. Ze leren op paardrijkampen engels rijden en Kaylene en Simon wilden graag dat wij ze extra les gaven. Ook erg leuk! Terwijl we op de station waren zijn we ook naar een paardrijkamp geweest, 2 dagen rondhangen en slapen achterop de ute (Toyota landcruiser) in een 'swag', soort van matras inclusief slaapzak. Helaas hebben we geen grote mustering meegemaakt met helicopter, deze werd jammergenoeg uitgesteld. Daar moeten we dan nog maar een keer voor terugkomen!!

Ook Wendy en Ken, de 'Angels' die 5 jaar geleden ook op Yambungan waren terwijl Heleen en Amelie er waren, zijn langsgekomen. Erg lieve mensen, en Wendy kan ontzettend lekker koken (Kaylene is daar wat minder goed in en heeft ook weinig tijd..)! Ze zijn de eerste week van donderdag t/m zondag geweest. Dat was gezellig en jammer dat ze weer weg waren. Na de ridingschool (paardrijkamp van Ronan en Helena) hebben wij vooral gekookt omdat wij er wat meer tijd voor hadden en het niet erg vonden om te doen.

Gelukkig geen enge beesten gezien op de station, behalve wat enorme sprinkhanen en een dode slang (Tigersnake, 1 van de giftigste in Australië). Deze was de Yard in gekomen en Simon heeft hem met een schop doodgemaakt. Oja, en wat ontzettend vieze, grote padden... Omdat het nu winter is zijn de spinnen en slangen niet veel te zien, die houden meer van de zomer.

Op donderdag 16 juli zijn Heleen en ik vertrokken van Yambungan en hebben we nog de 'stockman's challenge' meegemaakt in Cloncurry, een event voor campdrafting (dan moeten de cowboy's/cowgirls te paard een koe van een groep koeien weghalen en deze koe vervolgens om twee palen leiden en daarna door een gate). Ook erg leuk. We waren in het gezelschap van Julia (wel erg afwachtend en passief, de vraag is hoelang ze het op de station gaat uithouden) en Dan (typische engelsman, de hele dag bier drinken, sterke verhalen vertellen (als je hem moest geloven kon hij ontzettend goed paardrijden, was hij bijna chef kok en had hij op zijn 21e al de hele wereld gezien) en wiens woordenschat voornamelijk uit 'fucking' bestond en die iedere zin eindigde met 'do you know what I mean?'). Er zijn nog meer verhalen te vertellen over Dan, Menna en Julia maar die ga ik jullie besparen. Het mysterieuze verhaal van de verdwenen Bailey's komt nog wel ;-)

Op de stockman's challenge hebben Heleen en ik veel geld uitgegeven aan een heleboel leuke paarden-dingen (dekjes, hoofdstel, mooie tassen, etc). Vrijdag 17 juli zijn we weer vertrokken vanuit Cloncurry met de trein naar Townsville en vervolgens verder naar Cairns, waar we nu zijn.

We hebben het ontzettend leuk gehad op de station, het is onbeschrijvelijk hoe mooi het daar is. Kaylene en Simon zijn ontzettend aardig en gastvrij voor ons geweest en hebben ons zelfs nog betaald voor het werken met de paarden, wat ze absoluut niet hadden hoeven doen! Het was erg jammer om afscheid te nemen van de hele familie, en de paarden.. Maar ook goed om de reis weer voort te zetten want op een gegeven moment ben je vooral de stof daar helemaal zat (en misschien ook wel de rotzooi;-)).

Na een geweldige treinreis (mooi uitzicht!) die wel wat lang was (we zijn ong 24 uur onderweg geweest) zijn we nu een dag aan het relaxen in Cairns. Morgen vertrekken we weer met onze huurauto naar het noorden. Geniet van de foto's en tot snel!!

Karin